Ceny transferowe – czym są i kto jest zobowiązany je dokumentować?

Ceny transferowe są specjalistycznym terminem związanym z obrotem produktami i usługami między powiązanymi podmiotami. W zależności od powiązań pomiędzy podmiotami, nazywanymi również podatnikami, można określić szereg możliwości wykorzystywania tego mechanizmu. Mogą to być osoby powiązane rodzinnie, ale równie dobrze też takie, które zarządzają współpracującymi ze sobą spółkami czy przedsiębiorstwami.

Ceny transferowe – fachowa definicja, próba określenia zakresu i wyjaśnienie terminu

W różnych pozycjach literatury przedmiotu, a także w polskich aktach prawnych znajdziemy szczegółowe definicje tego terminu. Przede wszystkim, jako cenę transferową, możemy określić kwotę pieniężną należną podmiotowi, po otrzymaniu której zobligowane wcześniej przedsiębiorstwo przekazuje rzeczone towary, dobra bądź usługi powiązanym firmom. Inne ujęcie wskazuje, że cena transakcyjna to cena określona w rozumieniu aktów prawnych, wyznaczających konkretne ramy zobowiązań i dopuszczeń. W szczególności mowa o prawie podatkowym, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, a także w przypadku podatku dochodowego od osób prawnych. Począwszy od 2017 roku zmieniły się warunki ustalania cen transferowych przez płatników. Od tamtego okresu podmiotami zobowiązanymi do tworzenia dokumentacji z powyższego zakresu są cztery grupy osób, wyszczególnionych poniżej.

Zmiany w zakresie ustalania cen transferowych w polskim systemie prawnym. Poprawki z 2017 roku

Po pierwsze są do tego zobowiązane te osoby, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w poprzednim roku podatkowym ekwiwalent dwóch milionów euro, dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi. Po drugie taką dokumentację muszą sporządzać podatnicy ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone bądź zostały narzucone z podmiotami. Trzeci przykład to podatnicy dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, o ile łączna kwota wyszczególnionych w tym akcie prawnym świadczeń przekracza równowartość 20 tysięcy euro. Czwarty przypadek dotyczy podatnika, który zawiera z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową umowę spółki określoną ustawą, umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze z wyznaczonymi obostrzeniami.